علی بن عبدالله جعفریابوالحسن علی بن عبدالله جعفری (زنده در نیمه اول قرن سوم هجری)، از بزرگان آل ابی طالب و از شاعران و ادیبان قرن سوم هجری قمری در حجاز بود. ۱ - معرفی اجمالیابوالحسن علی بن عبدالله بن جعفر جعفری حجازی، شهرت جعفری او از جد بزرگش جعفر طیار گرفته شده است. مادرش ولات دختر حجل بن عنبسه بود. وی ادیب، فاضل و دارای اشعاری زیبا و دلنشین بود، [۲]
حسینی، یوسف بن یحیی، نسمة سحر بذکر من تشیع و شعر، ج۲، ص۴۳۱.
ولی گزارشات چندانی از او در منابع وجود ندارد. ابوالفرج اصفهانی که ظاهراً تنها فرد از قدما است که به علی جعفری آن هم به‌طور مختصر پرداخته، می‌گوید: علی در اوایل خلافت متوکل عباسی (خلافت ۲۳۲-۲۴۷ق) پیرترین و بزرگ آل ابی طالب بود و در برابر عمر بن فرج رَخجی عامل متوکل بر مدینه و مکه درشتی می‌کرد، از این‌رو هنگامی که منتصر پسر متوکل در حال گذراندن حج بود، علی جعفری به همراه گروهی از طالبیان توسط عمر رخجی دستگیر و به سامرا مرکز خلافت فرستاده شد و به دستور متوکل زندانی گردید. گویا وجود اینان در حجاز و شاید حج علاوه بر خطرآفرین بودن، موقعیت خلافت و نماینده آن را تحت الشعاع قرار می‌داد. گفته شده که انتقال آنان از حجاز در سال ۲۳۵ق بوده است. خبر دیگری از او به دست نیامد. اثر او دیوان شعر است و عبدالله بن شبیب بصری و عباس بن عیسی عقیلی راوی اشعار اویند. [۷]
ابوالفرج اصفهانی، علی بن حسین، مقاتل الطالبیین، ص۸.
۲ - پانویس
۳ - منبع• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۵۳۶، برگرفته از مقاله «علی جعفری». رده‌های این صفحه : ادیبان قرن 3 (قمری) | شاعران قرن سوم | شخصیت‌های قرن 3 (قمری) | طالبیان | مولفان قرن سوم
|